W ramach Wieloletniego Planu Finansowego Państwa na lata 2019-2022 w działaniach zaplanowanych na lata 2019-2020, a dotyczących podatków i składek na ubezpieczenia społeczne uwzględniono zniesienie ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, co wywołuje duże zaniepokojenie pracodawców.

Powyższe oznacza bowiem, iż składka na ubezpieczenie emerytalne i rentowe byłaby odprowadzana od całości przychodu, analogicznie jak ma to miejsce w przypadku ubezpieczenia wypadkowego i chorobowego. W obecnym stanie prawnym, podstawa ta nie może być w skali roku wyższa od kwoty odpowiadającej trzydziestokrotności prognozowanego wynagrodzenia w gospodarce narodowej na dany rok kalendarzowy.

Likwidacja wyżej wskazanego limitu nie jest nową propozycją, gdyż znajdowała  się ona wcześniej w ustawie z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw. Wówczas Trybunał Konstytucyjny zbadał, na wniosek Prezydenta RP, zgodność ustawy z Konstytucją i orzekł, iż jest ona niekonstytucyjna z uwagi na tryb, w jakim została przyjęta.

Polska Federacja Producentów Żywności Związek Pracodawców popiera stanowisko przeciwne zmianom, skierowane do parlamentarzystów przez organizacje pracodawców i związków zawodowych wchodzących w skład Rady Dialogu Społecznego, wskazujące, że zwiększenie kosztów uderzy w szczególności w firmy zatrudniające wysoko wykwalifikowanych specjalistów z dziedziny zaawansowanych procesów biznesowych oraz nowych technologii. W tych przedsiębiorstwach odsetek pracowników, których dotyczy limit stanowi 10-20 proc. załogi, a w niektórych przypadkach nawet 30 proc. Zwrócono przy tym uwagę, że skutki tej zmiany odczują też inni zatrudnieni – dodatkowe obciążenie pracodawców „uwolnionymi” składkami zmusi bowiem niektórych do modyfikacji zakładanych podwyżek wynagrodzeń, ograniczenia benefitów dla pracowników, co przy dużych niedoborach na rynku pracy w konsekwencji może nawet ograniczyć rozwój przedsiębiorstw. Drastyczne wzrosty składek dotyczyć będą nie tylko pracodawców, ale również wynagrodzeń netto tysięcy pracowników sektora produkcji żywności.

Za niezwykle ważny należy również uznać wpływ zwiększonych kosztów pracy na dalszy szybki wzrost cen produktów żywnościowych, co w efekcie uderzy  zarówno w polskich konsumentów jak i konkurencyjność przemysłu żywnościowego na rynkach eksportowych.

Ponadto efektem wzrostu kosztów pracy osób o najwyższych kwalifikacjach, będzie wzrost kosztów pracy szybszy niż wzrost produktywności, co zmniejszy konkurencyjność polskich przedsiębiorstw. Przemysł żywnościowy potrzebuje osób o wysokich kwalifikacjach w celu utrzymania wysokiego poziomu jakości i bezpieczeństwa produkowanej żywności. Biorąc pod uwagę znaczenie przemysłu żywnościowego dla polskiej gospodarki i bilansu handlowego naszego kraju posiadanie wysoko wykwalifikowanych kadr jest niezbędne dla dalszej ekspansji polskiej żywności na wymagających rynkach eksportowych.

Dodatkowe obciążenia finansowe powstałe na skutek zniesienia górnego limitu na ubezpieczenia emerytalne i rentowe negatywnie wpłyną na koszty prowadzenia działalności i kondycję ekonomiczną całego sektora przetwórstwa żywności w Polsce, pogłębiając występujące już teraz problemy z zapewnieniem właściwego poziomu kadr dla przedsiębiorstw żywnościowych. Warto nadmienić, iż sektor przetwórstwa żywności w Polsce jest jednym z głównych filarów wzrostu gospodarczego w Polsce.

W związku z powyższym PFPŻ ZP postuluje wycofanie się z planowanej likwidacji limitu trzydziestokrotności, gdyż będzie ona szkodliwa dla gospodarki żywnościowej w Polsce.